Βυθίζομαι...

Βυθίζομαι...

Σε μια θάλασσα από σκέψεις
Στο μαγευτικό μπλέ του βυθού
Αφήνω το σώμα μου να χορέψει
Σ'αυτό το παιχνίδι του μυαλού

Αγγίζω την άμμο της ζωής
Καθώς την παρασέρνει το ρεύμα
Γλυστρά ανάμεσα στα δάχτυλα θαρρείς
Σαν να ήταν ένα πνεύμα

Μα θα συσσωρευτεί σιγά σιγά
Σε μια όμορφη παραλία
Οπου δεν θα την κουνά τίποτα πια
Ούτε η ίδια η αμαρτία

Στα γαλαζοπράσινά της νερά
Θα κολυμπά το σώμα και η ψυχή
Θαρρώ πως όλα τότε θα'ναι καλά
Αναστημένος θα ξαναζήσω τη ζωή

Μα πάντα θα υπάρχει μια καταιγίδα
Που θα φέρνει θαλασσοταραχή
Και ετούτη η αμμοπαγίδα
Ποτέ μα ποτέ δεν θα φτιαχτεί

Και όλο βυθίζομαι στο νερό
Σε αυτή τη θάλασσα την παγωμένη
Ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρώ
Της καρδιάς μου την ερωμένη...