Παρασκευή, Μαΐου 26, 2006

Το λάθος του να είσαι έντιμος...

Αγωνίζεσαι, μοχθείς, ιδρώνεις για να επιτύχεις ένα ανώτερο σκοπο. Προσπαθείς να είσαι τυπικός στις υποχρεώσεις σου και να μην δίνεις λόγο και αφορμή για σχόλια. Τι γίνεται όμως όταν αντιλαμβάνεσαι οτι όλη αυτή η προσπάθεια που καταβάλλεις πάει στράφι; Μόνο και μόνο επειδή ο άλλος έχει τo βύζμα (a.k.a διασυνδέσεις για τους μη γνωρίζοντες) και πατά επί πτωμάτων για να καταφέρει τους στόχους του, σε κάνει να φαίνεσαι μαλ***ς. Αναρωτιέσαι..."μήπως και γω πρέπει να γίνω σαν τα μούτρα του; μήπως να πέσω και γω τόσο χαμηλά για να καταφέρω αυτό που θέλω;". Η απάντηση είναι ΟΧΙ! Μείνε στο ύψος σου, παρέμεινε ο εαυτός σου, μην αφήνεις τον κάθε καραγκιοζάκο να σε ρίχνει. Αγωνίσου, προσπάθησε και μείνε στους τύπους. Κράτα το ρημάδι το κούτελο καθαρό ρε! Το εν λόγω post το έγραψα με αφορμή μιας μαρτυρίας που έγινε κατα τη διάρκεια γραπτής εξέτασης σε ένα μαθημα... Ο καθηγητής ΕΛΥΝΕ τα θέματα ορισμένων φοιτητών που ανήκουν σε μια ορισμένη θρησκευτική ομάδα... (Αν ψάξετε στο blog του funel 8α καταλάβετε που αναφέρομαι...). Η μόνη λύση δεν περιλαμβάνει τις παρακάτω επιλογές: άμεση αντίδραση στον καθηγητή, αναφορά του περιστατικού σε ανώτερο, κάνουμε την πάπια και το κάνουμε γαργάρα. Η λύση είναι η πείσμωση και η αύξηση της έντασης του αγώνα. Συνεχίζουμε δριμύτεροι χώρις να μας καταβάλλουν τα γεγονότα που επηρεάζουν την προσπάθειά μας. Αυτό δεν ισχύει μονο για το παραπάνω περιστατικό. Ισχύει στον κάθε αγώνα που δίνουμε: οικονομικό, εργασιακό, μαθητικό ακόμα και σε προσώπικο επίπεδο... Το γενικό απόφθεγμα είναι: Κεφάλι ψηλά, καρδιά δυνατή και όλα θα λυθούν!

Τρίτη, Μαΐου 23, 2006

Η εξέλίξη του είδους μας μέσα απ'τα μάτια του χιμπαντζή...

Όλα ξεκινήσανε μερικά εκατομμύρια χρόνια πρίν. Όταν χιμπαντζής και άνθρωπος ήταν το ένα και το αυτό. Με το πέρασμα του καιρού όμως άρχισαν να γίνονται αισθητές οι διαφοροποιήσεις... Η απαρχή του ανθρώπου. Ξεκίνισε αυτό το νέο είδος να κατασκευάζει εργαλεία, να χτίζει σπίτια, να εξημερώνει ζώα και γενικά να κάνει τιν ζωή του όσο πιο άνετη γίνεται. Όμως κάποια πρωτόγονα ένστικτά του παραμένουν. Ακόμα και στις μέρες μας... Επικράτηση του ισχυρότερου, μάχες των αρσενικών για το θηλυκό και αντιστρόφως, αναζήτηση της δόξας... Μήπως δεν τα βλέπουμε γύρω μας ακόμα; Παρ'όλα αυτά ο άνθρωπος δεν έχει κανει καμία προσπάθεια να αποτινάξει αυτού του είδους την συμπεριφορά. Ίσως γιατί εχει γίνει πια μέρος του ανθρώπινου είδους, ίσως το θεωρεί απόλυτα φυσιολογικό, ίσως δεν θέλει να την αποβάλλει γιατί την θεωρεί ως τον καλύτερο τρόπο επιβίωσης στην σύγχρονη ζούγκλα. Πολλά ερωτηματικα γεννιούνται γι'αυτού του είδους την συμπεριφορά. Ερωτω... μήπως χιμπαντζήδες και άνθρωποι διαχωρίστικαν ποτε; Μήπως άλλαξε η εξωτερική εμφάνιση και η ουσία έμεινε ίδια; Μήπως ο Λεβέντης έχει δίκιο που σας λέει ζώα; Μήπως εσείς με τα ζωώδη ένστικτά σας δεν εκθαμβωθήκατε από την εμφάνιση των "τεράτων-με αμφίεση-πρωτόγονων" Lordi και τους δώσατε το δωδεκάρι; Απ'ότι φαίνεται, μάλλον ο Δαρβίνος έκανε λάθος. Οι χιμπαντζήδες και οι άνθρωποι, ακόμα είμαστε ένα. Ανθρωπόμορφα ζώα... και 'οπως θα έλεγε και ο Λιάκουρας... είμαστε ζώα με ΕΛ καταγωγή.